Ta rura rura!

Niestety przytrafiła mi się dłuższa przerwa w pisaniu, ponieważ musiałem się wdrożyć w tryb pracy w nowym semestrze. Już wczoraj miałem jednak zamiar nadrobić zaległości, kiedy się okazało, że z mojej własnej winy (nie żony, ani dzieci, tylko mojej osobistej, co jest tym bardziej irytujące) zapchała nam się rura odpływowa ze zlewu. Do drugiej w nocy próbowaliśmy swoich sił w hydraulice za pomocą pięciometrowej sprężyny, ale skutek był mizerny. Dzisiaj poddaliśmy się i wezwaliśmy fachowca. Przyszedł ze sprężyną dziesięciometrową i zrobił z rurą porządek, ostrzegając nas przy tym przed używaniem „Kreta” do udrażniania rur. Tę radę sprzedaję więc wszystkim czytelnikom tego bloga za darmo i z radosnym sercem człowieka, który może już zmyć naczynia (ale chyba już tego nie będę robił, bo przez to się właśnie owa rura zapchała ;) ) Otóż „Kret”, jeśli nie spłuczemy go gorącą wodą (spłukiwaliśmy, a jakże, ale możliwe, że zanim do niego doszła, było już za późno) krystalizuje się i sam stanowi zator w rurze. O wiele lepiej, jak powiedział pan hydraulik, jest nasypać kilo soli i też spłukać gorącą wodą. To tyle o rurze i hydraulice, o której wiem jeszcze mniej niż o ekonomii, choć sprężyną kręcić już umiem.