I am a man of constant sorrow

Gdyby mi ktoś jeszcze tydzień temu powiedział, że spodoba mi się piosenka country, może bym go nie wyśmiał, ale pewnie wzruszyłbym ramionami. Kiedy jednak obejrzałem "O Brother Where Art Thou", bardzo inteligentną komedię opartą na "Odysei" Homera i będącą niemal ilustracją intertekstualności pełną nawiązań i cytatów nie tylko do dzieła niewidomego Greka, ale również do elementów kultury amerykańskiej (np. spotkanie z Robertem Johnsonem na rozstaju dróg - zmieniono tylko imię czarnego chłopaka). Mnóstwo zabawy a przy tym intelektualna rozrywka odkrywania kawałków kultury, czy raczej kultur. A do tego "wieśniacka" muzyka, która przeszyła mnie na wskroś. Muzyki country nie lubię, bo wydaje mi się mało szczera, będąc w większości komercyjnym chłamem porównywalnym do disco polo, ale ten bluegrass robi wrażenie, bo i pewnie powstał jako wyraz autentycznego przeżycia - żalu, smutku, czegoś, co Amerykanie nazywają bluesem.