Nasze Święto, czyli o tym jak łobuzy potrafią zepsuć zabawę

Nasze narodowe Święto, które powinno ludzi łączyć we wspomnieniu wspaniałych momentów w naszej historii – tym razem żadnych tam klęsk narodowych, ale właśnie sukcesów, które doprowadziły do ponownego pojawienia się Polski na mapie Europy, przekształciło się w kolejny smutny dzień. W Warszawie z jednej strony ci, którzy sobie przypisali monopol na patriotyzm (która to już grupa w Polsce?), a z drugiej anarchiści, w dodatku anarchiści z Niemiec.

Głupstwa mówią ci, którzy twierdzą, że manifestacja narodowców nie ma niczego wspólnego z faszyzmem. Zawsze, kiedy tłum grozi ludziom zrobieniem im krzywdy, będzie to budziło skojarzenia z bojówkami SA. Żeby nie wiem jak Rafał Ziemkiewicz wybielał swoich przodków z ONR, była to banda paramilitarnych łobuzów grożących wszystkim myślącym inaczej niż oni pobiciem pałką. Tak samo jest teraz.

Nie wiem, jak by się to odbyło, gdyby nie kontrmarsz ugrupowań lewackich, z których niektórzy nawiązują wprost do tradycji marksistowskiej i maszerują z czerwonymi flagami, pod którymi Polacy byli niewoleni przez 45 lat, a niektórzy to kolejne pokolenie Frakcji Czerwonej Armii (grupa Baader-Meinhof) przybyli z Niemiec, żeby porozrabiać w Polsce. Być może polscy narodowcy przeszliby i na pokrzykiwaniach by się skończyło. Nie wiem.

Wiem dzisiaj tylko jedno, że spotkały się grupy ekstremistów i zasmrodziły nasze Święto. Chciałem dzisiaj napisać kilka słów o Józefie Piłsudskim, bo postać to kontrowersyjna, a równocześnie warta refleksji. W tym momencie mam tylko jedno skojarzenie. Przedwojenna policja wyaresztowałaby uczestników obydwu manifestacji i wsadziła do Berezy Kartuskiej. Obie bowiem byłyby nielegalne, gdyż władze sanacyjne nie udzieliłyby na nie zgody.

Czas, kiedy choć raz możemy się znaleźć razem i się tym cieszyć, został zbezczeszczony. Co więcej, stało się to już niejako tradycją, bo nie pierwszy to rok, kiedy faszyści ścierają się anarchistami. Niestety jest dużo winy po stronie kolejnych rządów po 1989 roku, które nie wypracowały i nie zaproponowały Polakom form świętowania 11 listopada. Organizacje skrajne weszły w tę lukę i co roku urządzają jatkę w Warszawie. W tym momencie powinny zadziałać sądy 24-godzinne, z którymi polskie władze sądownicze zupełnie sobie nie poradziły (w Anglii to działa, nasi prawnicy ze swoją „koniecznością” wielomiesięcznych przygotowań do procesów sobie tego nie wyobrażają), ale ich już nie ma.

Tam, gdzie do głosu dochodzą tłumy, tam jest niebezpiecznie. Niestety nie uważam, że w narodzie jako masie tkwi jakaś mądrość. W tłumie nigdy nie ma mądrości, tylko działa psychologia tłumu. Starożytni Grecy nazywali zjawisko rządów zgromadzonych przedstawicieli nizin społecznych ochlokracją. Tym bardziej odpowiedzialność za takie sytuacje spada na tych, którzy je zwołują i organizują. Obojętnie czy nazywają się prawicą czy lewicą. Kiedy do głosu dochodzi ulica, oznacza to upadek cywilizacji.